- חריב
- חָרוֹב, חָרֵיבm., חָרוֹבָא, חָרֵיבָא f. (preced.) ruined, desolate. Targ. Hag. 1:4; 9 (Levita חריב). Targ. Ps. 60:11 (ed. Wil. חֲ׳, Ms. חריבא). Targ. Ez. 26:19 חרו׳ ed. Lag. (ed. Ven. I חֲרֵבָא, ed. Wil. חָרְבָא).Pl. fem. חֲרֵיבָן, חֲרֵבָ׳, חָרְבָתָא. Targ. Ez. 36:38. Ib. 35. Targ. Is. 61:4; a. e.
Dictionary of the Targumim, the Talmud Babli and Yerushalmi, and the Midrashic Literature. Jastrow, Marcus. 1903.